We wedden dat je misschien wel eens hebt gehoord van deze populaire documentairefilm: Zeespiritisme. Wauw, heeft deze film voor golven gezorgd!

In deze blog willen we je onze 5 belangrijkste inzichten over Seaspiracy geven. 

Seaspiracy is een documentaire over de impact van de commerciële visserij en wat dit doet met het leven in de oceaan. De film is gemaakt door het team achter de bekroonde film Cowspiracy uit 2014.

Laten we er meteen induiken:

1. COMMERCIËLE VISSERIJ DODDT HET ZEELEVEN OP ENORME SCHAAL

Wij als Smyle strijden tegen plastic, omdat het ons milieu beïnvloedt en vervuilt. De commerciële visserij doodt echter ook het zeeleven in een duizelingwekkend tempo.

Kapitein Peter Hammarstedt van de Sea Shepherd Natuurbeschermingsvereniging verklaarde dat jaarlijks ruim 300.000 walvissen en dolfijnen worden gedood door bijvangst. Ruim 40% van alles wat wordt gevangen, is dat wel bijvangst en wordt weer overboord gegooid, waar het grootste deel sterft.

Nog een feit: wereldwijd slechts 1.000 zeeschildpadden sterfgevallen per jaar worden veroorzaakt door plastic, terwijl alleen al in de Verenigde Staten jaarlijks 250.000 zeeschildpadden worden gevangen, gewond of gedood door vissersvaartuigen.

FVisserij is eigenlijk gevaarlijker dan olielekken. Callum Roberts, hoogleraar mariene bescherming aan de Universiteit van Californië Universiteit van Exeter zegt dat “de visserijsector in de Golf van Mexico meer dieren op een dag vernietigt dan de olieramp met de Deepwater Horizon in maanden.”

The Dutch Keuringsdienst van Waarde identified earlier that for 1 kleine visoliecapsule, 30 ansjovis zijn nodig. Ansjovis is een voedselbron voor een hele reeks andere dieren.

Er bestaat geen twijfel over: de commerciële visserij zorgt voor enorme problemen.

2. VISNETTEN ZIJN DE GROOTSTE BRON VAN PLASTICVERONTREINIGING

Seaspiracy brengt ook aan het licht dat het overweldigende gevaar voor ons zeeleven niet de plastic rietjes zijn, die slechts 0,03 procent van het plastic in de oceanen uitmaken. Het zijn al de andere plastic dingen die we gebruiken. En een groot deel bestaat uit visnetten.

Er is enige discussie over wat het % eigenlijk is. In The Great Garbage Patch is dit waarschijnlijk veel meer dan in andere delen van de oceanen, maar hoogstwaarschijnlijk ligt het tussen de 20 en 46%. Het is onthutsend.

Dit betekent nog steeds dat 54-80% van de plasticvervuiling die we veroorzaken wordt veroorzaakt door spullen die we dagelijks consumeren, maar het laat ook de buitengewone impact zien die de visserijsector heeft.

3. HET MINDER ZEEVOEDSEL IS DE ENIGE DUURZAME OPLOSSING

Als je je zorgen maakt over het missen van de smaak of zelfs de voeding van zeevruchten, verzekert Seaspiracy de kijkers dat ze zich geen zorgen hoeven te maken: je kunt die omega-3 vetzuren elders krijgen.

“Mensen realiseren zich niet dat vissen geen omega-3-vetzuren maken; het zijn de algencellen die de omega-3-vetten maken, en de vissen slikken de algencellen in. ' zegt dr. Michael Klaper, arts bij TrueNorth Health Center. Dus in theorie zou je de algen gewoon kunnen eten om van de voedingsvoordelen te profiteren.

Wij denken dat dit niet zo eenvoudig is als het wordt voorgesteld, maar het is zeker de enige haalbare weg vooruit. Concreet ook omdat de documentaire laat zien dat duurzame visserij nauwelijks bestaat en op zichzelf een enorme impact heeft op het milieu. Duurzame visserij kan de impact helpen verzachten, maar is op zichzelf niet de oplossing.

4. ÉÉN GROTE GEMIST KANS: DE WETGEVING WERD NIET BENADRUKT

De strijd tegen het roken wordt gewonnen door rookverboden in openbare plaatsen zoals bars, ziekenhuizen, winkelcentra etc. De strijd tegen auto-ongelukken wordt gewonnen door het verplicht stellen van autogordels.

Het belang van nieuwe wetgeving en het stimuleren van de handhaving van bestaande wetten kan niet genoeg worden benadrukt! Hiervoor is internationaal optreden nodig. In de documentaire wordt dit onvoldoende benadrukt. Een gemiste kans.

5. DEBAT NIET OVER DE TOON VAN DE MUZIEK, TERWIJL DE TITANIC ZINKT

Veel wetenschappers en andere mensen die betrokken zijn bij de visserijsector beweren dat de documentaire onwaarheden en verkeerde interpretaties geeft. En in sommige gevallen hebben ze waarschijnlijk gelijk.

De meest genoemde ‘onwaarheid’ is de bewering dat in 2048 de oceanen leeg zullen zijn als we blijven vissen zoals we nu doen.

Deze bewering is een verkeerde interpretatie van een artikel waarin wordt gesteld dat in 2048 alle geëxploiteerde vispopulaties ter wereld zo uitgeput zouden zijn dat ze minder dan 10% van hun historisch hoogste vangsten zouden opleveren.

Onze kijk hierop, ook al is dit een verkeerde interpretatie, het simpele feit dat dit misschien niet in 2048 gebeurt, maar misschien wel 10 tot 30 jaar later, is huiveringwekkend genoeg. Als het niet 0% is, maar 10% of zelfs 20%, is het nog steeds huiveringwekkend genoeg.

Laten we ons hier concentreren op de grotere trends. De kernboodschap is dezelfde. We moeten de manier veranderen waarop we leven, eten, drinken en consumeren.

We moeten een einde maken aan de zeevaart.